Aikido is een vorm van kunst, ontwikkeld vanuit krijgskunsten die oorspronkelijk bedoeld waren om om te kunnen gaan met fysieke bedreigingen. Die komen we tegenwoordig maar zelden tegen. Tegenwoordig is het belangrijker dat we om kunnen gaan met mentaal ‘geweld’ en psychische bedreigingen. Regelmatig voelen we ons ‘aangevallen’, zowel privé, op het werk of in de openbare ruimte en wordt er aan ons getrokken en geduwd. Het valt soms niet mee om ongeschonden de dag door te komen. Door het beoefenen van aikido leren we ook met die aanvallen om te gaan omdat ze allemaal gaan over de manier waarop ik contact maak en betekenis geef aan hetgeen ik waarneem. Kan ik kalm blijven, of werkt een opmerking op mij als een rode lap op een stier?

Net als de andere kunsten is aikido ‘gekunsteld’. Het is niet realistisch. Het ís niet het dagelijks leven, maar houdt het dagelijks leven een spiegel voor, een mogelijkheid tot reflectie. Aikido is daarnaast ook wel echt, want aikido doen we met onszelf als materiaal. We kneden onszelf. Zoals de tekenkunst gebruik maakt van potlood en papier, zo maakt aikido gebruik van ons lichaam en de spelregels van het aikido. We zijn potlood én papier. Aikido is een bewegings- en zijnskunst.